B&B De Dubbelmolen

Mooie en nette kamer met uitstekend bed, fijn ontbijt, rustige tuin met gezelschap van meerdere eendjes, babbels van een een rustige Marc en een "iets" minder rustige Domenica, een beleving op zichzelf. dank jullie wel voor de uitstekende service

Aan het begin van ons weekendje Tongeren heel hartelijk ontvangen geweest door spraakwaterval Domenica. De kamer was ruim, proper, voorzien van alle comfort en de bedden perfect. Het ontbijt is uitgebreid met een lekker vers eitje naar wens klaargemaakt door Marc. De omgeving is er rustig, groen en natuur is dichtbij en Tongeren centrum vlot bereikbaar. Dank je voor een fijn weekend! Jeroen

We zijn al zeer vaak op hotel, B&B, … geweest, maar wat ons hier overkwam hebben we nog nooit meegemaakt. We werden al buitengesmeten nog voor we binnen waren… Korte samenvatting: Ik kwam toe en wou me parkeren op de parking van de B&B. Terwijl ik me aan het parkeren was, kwam de eigenares buiten staan, keek me heel argwanend aan en kwam vervolgens naar mijn auto om te zeggen (op een toch wat onvriendelijke en aanvallende manier) dat ik 2 plaatsen innam. Ik zei, verbaasd, maar vriendelijk, dat ik me nog aan het parkeren was. Eens geparkeerd, kwam ze ons op een heel cassante manier zeggen dat ik mijn auto dichter tegen de muur moest zetten. Hierop legde ik uit dat ik dit niet zou doen, omdat er ijzeren spijlen tegen de muur zaten die je niet kon zien en riskeerde mijn wagen te schenden. Mijn man stelde voor nadien de wagen elders te parkeren. Ik deed dit liever onmiddellijk, dus parkeerde me op een andere plaats. Ik zei tegen mijn man dat ik vreesde dat we daar slechter stonden dan op de eerste plaats. Ze kwam plots op een onmiskenbare agressieve wijze naar onze auto gestapt en riep ‘wat heb je gezegd? Wat zeg je daar?’ Ik herhaalde wat ik zei en toen was het hek helemaal van de dam. Ze begon te roepen tegen ons dat we beleefd moesten zijn en dat ik beter mijn man de wagen liet parkeren. Ik antwoordde - tegen dan nogal geprikkeld - dat ik mijn wagen zelf kon parkeren. Ze bleef heel onbeleefd roepen. Mijn (21-jarige) zoon probeerde de gemoederen te bedaren, maar daar werd ze nog woester van. Ze schreeuwde tegen mijn zoon dat hij zich niet moest moeien. ‘Kinderen en vrouwen moeten zich niet moeien.’ Stel u voor… Ze bleef roepen dat we beleefd moesten zijn. Mijn man legde - op zeer correcte, kalme wijze - uit dat we beleefd waren en dat het oke was, dat er geen nood was tot ruzie. Plots pakte ze onze koffers en zei dat we weg moesten gaan. We dachten eerst dat het een grap was, maar ze bleef maar roepen. Wij wouden wel weggaan (op dat moment graag zelfs), maar wouden dan uiteraard wel ons geld terug. Daar was de gastvrouw (bij gebrek aan een beter woord) niet mee akkoord. Uiteindelijk zei ze tegen mijn man (ik (vrouw) en volwassen kinderen worden op dat moment volledig genegeerd) dat ze wel ging terugbetalen. Ik wou dit op papier, maar ze nam mijn man zijn hand vast en zei ‘ik beloof het’. Ik wou haar man spreken, maar dat stond ze niet toe. Uiteindelijk kwamen haar zoon en man. Ik probeerde rustig uit te leggen wat er gebeurd was, maar ze bleef er door roepen en schreeuwen. Haar zoon luisterde rustig naar mijn verhaal en knikte begrijpend. Uit zijn reactie bleek duidelijk dat we geen uniek geval waren. Haar man heeft zich nadien ook geëxcuseerd bij mijn man. We hebben echt al in heel veel hotels en b&b’s gelogeerd, maar nog nooit hebben wij zoiets meegemaakt.